اتمام حجتی با نمایندگام مجلس
بسم الله
قبل از تصویب ذلت بار و بچه گانه‌ی موافقتنامه‌ی موسوم به برجام در مجلس شورای اسلامی که در مهرماه سال 94 اتفاق افتاد، نامه‌ای به عنوان اتمام حجت برای نمایندگان ملت نوشتم و بنا بود که این نامه از سوی بسیج های دانشجویی دانشگاه های بزرگ تهران منتشر شود که متاسفانه به دلیل اهمال کاری و ضعف اراده‌ی دوستان هم جبهه ای این اتفاق به آن شکل که باید رخ نداد .
در دوسال گذشته خون دل های فراوانی در بحث هسته ای خوردیم و همچنان می خوریم، از برپایی همایش های متعدد ملی و استانی در تهران و سایر شهرستان ها تا تجمع و تحصن و نشست های روشنگرانه‌ی مردمی و نخبگانی و ارسال بیانیه و نامه و جمع آوری امضاء و .... هرکاری که از دستمان برمی‌آمد کرده‌ایم و افسوس که هنوز که هنوز است رهبری تنهاست و قوم تزویر و حقارت بر گُرده‌ی اسب چموش انقلاب اسلامی سنگینی کرده‌اند و همچنان این اسب یکه تاز را به خوردن علف‌های هرز وادادگی و پستی وادار می‌کنند.
در زیر برای دل خودم و ماندن در تاریخ و شاید فروکاستن از بغض سینه‌ی تنگ خویش این نامه را منتشر می کنم:
بسم‌الله الرحمن الرحیم
«وقاتلوا أئمة الکفر إنّهم لا أیمان لهم؛ توبه/12»
با سردمداران کفرجهانی مبارزه را ادامه دهید که آنها به هیچ عهد و پیمانی پایبند نیستند.
امام خمینی رحمت الله علیه :
پسند غرب آن است که ما همه چیزمان را تقدیمشان کنیم، بی چون و چرا. اگر آقایان این را می خواهند، این پسند ملت ما نیست و اگر آقایان یک چیزی خیال می کنند که در غرب خبری هست هیچ خبری نیست جز جنایت، جز خیانت...(صحیفه امام،جلد11،صفحه51)
نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی
سلام علیکم؛
بی مقدمه و با اندوهی دردناک و به عنوان اتمام حجتی تاریخی با شما عزیزان حرفی داریم:
مدت قریب به دوسال است که نمی‌دانیم دغدغه‌ی خود را معطوف به کدام روزنه‌ی نفوذ و سیاهیِ در حال گسترش و رسوخ در تحت لِوای انقلاب اسلامی کنیم! نابودی کرامت مردم در عرضه‌ی قرون وسطایی کالاها و حقوق مورد نیازشان در سبدکالای عشّاق آمریکایی را بنگریم یا فسادهایی همچون کرسنت و استات اویل را همانند قصّه‌ای غم انگیز فقط نظاره‌گر باشیم ودم نزنیم و فساد و فاسد و مَفسد را تحمّل نماییم. از رکود اقتصادی کُشنده صحبت نماییم یا به صدای خردشدن دنده‌های اقتصاد مقاومتی در زیر چکمه‌های واردات بی‌چون وچرای مدبّران این قوم بنگریم! لنج های قاچاق سپر به سپر چسبیده‌ی نساجی و پوشاک را فریاد زنیم یا به افزایش بیکاری و از آن سو صعود بدهکاران بانکی و رقم این بدهی‌ها چشمک زنیم!
به اهانت‌های رو به رشد آمریکا که کم کم داریم عادت می‌کنیم و بعد از بیش از سی و شش سال از تنفس انقلاب اسلامی در جهان کنونی، تازه آمریکایی ها به ما فهمانده‌اند که نطفه‌ی ایرانی‌ها مشکل دارد! گزینه‌ی نظامی بیش از پیش روی میزهاست و مردم ایران از تحریم می ترسند! مانده ایم در قبال اهانت و تهدیدِ به حمله‌ی کشوری مثل عربستان، ورود اهانت آمیز اروپایی‌ها و توهین‌های مکرر آنان، بازگشت احترام به پاسپوت ایرانی‌ها در عربستان وترکیه و ... ، راه ندادن نماینده های ایران در کشورهای مختلف، اخراج دانشجویان ایرانی در نقاط مختلف دنیا، عقب افتادن قسط صدقه‌ی غربی ها از مال خودمان در افتخارنامه‌ی هسته ای دولت تدبیرِ امیدی! وهزاران غم از این سنخ با چه دیپلماسی فعّالی مواجه شویم؟! لبخند یا گریه؟!
نمردیم و توهین متناوب به منتقدان دولت، خواننده شدن زنان و اکران فیلم ها، تئاترها و کنسرت های مبتذل، توهین به فرهنگ ما می‌‌توانیم و بزباشی یک مشت آدم آبگوشتی را هم دیدیم. دیدیم که صریح القلم در گفته ها ونوشته‌های قبیله‌ی تزویر، به شخصیّت و توانمندی‌های ملّت ایران توهین شد و هیچ کس دم برنیاورد! دوران عجیبی است! به روستائیان و راننده های تاکسی توهین می شود، سرهنگ بودن به عنوان نمادی از بی‌منطقی در مقابل حقوقدان بودن به عنوان نمادی از تعقل و دوراندیشی قرا می‌گیرد! 100 روزه مشکلات اقتصادی می‌خواهد حل شود، نظرات علما پشت گوش انداخته می شود! خانواده های شهدا و جوانان انقلابی و حزب اللّهی ضرب وشتم و دستگیر می‌شوند! دستگاههای امنیّتی و اطلاعاتی که تا پیش از این وظیفه‌ی رصد و پیگیری ضدانقلاب و خرابکاران و فتنه‌گران را داشتند به یکباره تغییر ماموریت داده و رصد جوانان مومن انقلابی، فعّالان فرهنگی ومذهبی، ائمه جماعات شهرها و ... برایشان اهمیّت می یابد که مبادا اینان در کار انقلاب اسلامی کارشکنی کنند!
و هنوز که هنوز است کسی دم بر نمی‌آورد !
سخن کوتاه کنیم و این رنجنامه را که فقط گوشه ای از مثنوی هفتاد مَن کاغذ آن را بیان کردیم بگذاریم و بگذریم! و به اصل مطلب بپردازیم:
قریب مدت دوسال است که فکر وذهن خواص و عوام ملّت به جای کار وتلاش در جهت آبادانی این مرز وبوم، به اخبار، وعده و وعیدها و تبریک‌گویی‌های مسخره‌ی یک توافق منافی استقلال و عزّت ملی ایران اسلامی جلب شده است و فضا به گونه‌ای است که مبادا اتّفاقی بیفتد و روند برداشته شدن تحریم‌های متعاقبِ این توافق، با کندی مواجه شود و ملّت ایران به سعادت خود نرسد! در این اتمام‌حجت‌نامه‌ی‌کوچک، نیّتی بر بحث و استدلال فنی و سیاسی این معضل پیش روی انقلاب اسلامی نیست چرا که در چند صد بیانیه و نامه‌‌ی تحلیلی که در این دوران دوساله، جنبش ها و جریان های حوزوی و دانشگاهی و مردمی خطاب به دولت و مجلس و صداوسیما و وزارت خارجه و سایر ارگان های مربوطه ارسال کرده‌اند و نیز در جلسات متعدّد روشنگرانه، نخبگان و دانشمندان فنی و علوم اجتماعی، سیاسی و اقتصادی در اقصا نقاط کشور حرف‌ها و استدلال های و ادله‌ی مختلف خود در گوشزد کردن فاجعه بار بودن توافقات ژنو، لوزان و برجام را به انبوه بیان کرده اند و اگر کسی به دنبال حقیقت بوده باشد و عزت وسربلندی انقلاب اسلامی مسئله‌ی وی بوده باشد و در زیر لحاف نجس منفعت‌طلبی و قبیله گرایی و سیاست بازی در نغلطیده باشد، تا کنون عمق فاجعه را درک کرده است و دیگر نیازی به تحلیل دهی و بررسی های فنی وسیاسی ما در این برهه و در این نوشتار نیست.
ما با توافقی مواجهیم که در آن خط قرمزهای نظام بازیچه‌ی چند کودک دیپلمات قرار می‌گیرد و هر موقع بحثی در این خصوص بوده است، شاهدیم که این کودکان دیپلمه با توجیه و تفسیر و دروغ پردازی همه‌ی خط قرمزها را رعایت شده معرفی می‌کنند! دیپلمات همّت و باکری وخرازی و جهان‌آرا بودند! دیپلمات واقعی آن بسیجی‌ای بود که وقتی امام دل‌ها خمینی کبیر، فرمان به آزادی خرمشهر می‌داد بدون هیچ توجیه و تفسیر و بهانه‌آوری خون می‌داد و خط قرمز نظامش را حفظ می‌کرد! اگر آن روز و در آن برهه، آن بسیجی می نشست و برای شما در «کمسیون تخصصی آزادی خرمشهر» اثبات می‌کرد که منظور خمینی از آزادی خرمشهر فلان و بَهمان بوده است، آیا شما به عنوان نمایندگانی انقلابی او را به سخره نمی‌گرفتید و در دهانش نمی زدید که امر ولی را به بازیچه نگیر! حال، شما را چه شده! زمانه عوض شده است یا تاریخ و انقلاب یا شما؟! بارها وبارها و در برهه های مختلف این جریانِ خسته کننده‌ی مذاکرات این قوم مدبّر سکوت کردید و دم برنیاوردید! خطوط قرمز مذاکرات هسته ای چه شد؟
انتشار فکت شیت ایرانی چه شد؟ تامین نیاز قطعی کشور در زمینه ظرفیت غنی سازی صد و نود هزار سو چه شد؟ گره نزدن نیازهای کشور از جمله مساله‌ی تحریم ها به مذاکرات چه شد؟ کند نشدن تحقیق و توسعه چه شد؟ تعطیل نشدن هیچ‌یک از دستاوردهای هسته ای چه شد؟ تعطیل نشدن فعالیت فعلی فردو چه شد؟ عادی شدن رابطه ایران با آژانس و خارج شدن حربه‌ی تحریم از دست دشمن به کجا ختم شد؟ عدم پذیرش محدودیت های بلند مدت چه شد؟ منوط نشدن لغو تحریم ها به اجرای تعهدات ایران چه شد؟ ادامه ی کار تحقیق و توسعه و ساخت وساز در زمان محدودیت چه شد؟ مخالفت به موکول کردن هر اقدامی به گزارش آژانس چه شد؟ مخالفت با بازرسی های غیرمتعارف، پرس وجو از شخصیت‌های ایران و بازرسی از مراکز نظامی ایران چه شد؟ مخالفت با زمان های 15 و 25 سال برای اتمام برخی موضوعات چه شد؟ مانع پیشرفت نبودن و عدم تحقیر ملت ایران در توافقات چه شد؟ عدم تغییر در آب سنگین اراک و هیچ گونه عدول در فعالیت های آن چه شد؟ لغو فوری تحریم های اقتصادی، مالی و بانکی هنگام امضای توافقنامه و برنامه ی لغو سایر تحریم ها در فواصل معقول چه شد؟
بگذارید خود، پاسخ این سوالاتمان را پس از ماه ها پیگیری و بحث و استدلال بدهیم : هیچ اتفاقی نیفتاد! و همه ی این خطوط قرمز زیرپا گذاشته شد و به فهم وشعور این ملت با دروغ پردازی و توجیه وتاویل و بازی های حرام رسانه‌ای اهانت شد و این گونه فهمانده شد که همه‌ی این خطوط قرمز رعایت شده است! امّا آن چه در این برهه از این قصه‌ی غم انگیز باعث می‌شود بار دیگر با شما عزیزان ونمایندگان محترم طرح درد نماییم این است که گویی قرعه‌ی کار به شما نمایندگان محترم رسیده است و هنوز فرصتی تاریخی و سرنوشت ساز برای خط بطلان کشیدن بر این بازی خطرناک توسط شما عزیزان وجود دارد. رد نمودن لایحه‌ی برجام توسط شما می‌تواند آغازی بر پایان این ماجرای پیچیده و خفت‌بار باشد و در تاریخ خواهد ماند که نمایندگانی بصیر از این قوم برای حفظ عزت و استقلال ایران اسلامی استقامت کردند و کشورشان را قاجارگونه به ثمن بخس نفروختند! مبادا در آینده ای نچندان دور مزمّت و تاسّف آیندگان را برای خود بخرید و این قرعه‌ی استثنایی خود را برای همیشه بسوزانید و در دنیا سرافکندگی خود و امّت اسلامی خود و در آخرت آتش خیانت عمدی یا سهوی به جامعه‌ی اسلامی را برای خود خریدار باشید! مبادا در کشاکش مصلحت اندیشی‌ها و قبیله گرایی‌ها با حفظ عزت و شرف جامعه‌ی اسلامی بمانید و دومی را به ورطه‌ی تباهی بکشانید!
حاشا که نمایندگان امت اسلام از این بلیّه در امان‌اند و به لطف حضرت حق و در تحت لوای حضرت صاحب و جانشین ملکوتی وی به وظیفه‌ی انقلابی و شرعی و قانونی خویش عمل خواهند کرد و با رد این توافقنامه‌ی ننگین بار دیگر عزت اسلام و گفتمان مقاومت وپیشرفت را در برابر جهانیان به نمایش خواهند گذاشت.
والسلام علیکم
ومن الله التّوفیق والیه التّکلان
