چرا گناه می کنیم؟ گناه می کنیم چون اهل ایثار نیستیم!

چرا گناه می کنیم؟   

جرعه هایی برای تحول قلب و جان !(یادداشت دهم)

گناه می کنیم چون اهل ایثار نیستیم!

بسم الله 

بدن هایمان به راحتی عادت کرده است و وقتی حرف از سختی کشیدن و یا ایثار مطرح می‌شود، نگران منافع و راحتی خودمان می‌شویم. اکسیر اعظم عبودیت و رسیدن به مقامات ملکوتیه که همان ایثار و گذشتن از خواسته‌ی خود برای تحقق خواسته‌های برادران ایمانی مان هست را قلباً نمی‌پسندیم و از آن به ساده لوحی تعبیر می‌کنیم و آن را منافی زیرکی و زرنگی می‌دانیم و به فرد ایثارگر، ساده لوح و بی تدبیر می‌گوییم.

غافل از آن که گذشتن از خواسته‌ی خود است که زمین قلب آدمی را برای پاشیدن بذر عشق الهی و خواست خدایی و آنچه او می‌پسندد مهیا می‌کند. اگر قلب را از خواسته‌های خود پاک کردیم و آن را عادت دادیم که به راحتی از خواستن بگذرد، آن‌گاه است که خواسته‌های الهی در قلبمان متجلی می‌شود. تا زمانی که قلب پر است از امیال و خواست‌های خود، شیطان نیز فرصت را مغتنم می‌بیند برای بهره‌برداری از دل پرخواسته! این جاست که نفس آدمی لذت ابتدایی و اندک و راحتی ظاهری و پوشالی معصیت را به سختی و دشواری ظاهری عبادت الهی ترجیح داده و گناه رخ می‌دهد!

پس چه زیبا می‌شود ایثارگری و رفع خواست های برادران ایمانی خود برای رهایی از بند معصیت!