چرا گناه می کنیم؟ گناه می کنیم چون برای بندگی مان برنامه ریزی نداریم!
چرا گناه می کنیم؟
جرعه هایی برای تحول قلب و جان !(یادداشت دوازدهم)
گناه می کنیم چون برای بندگی مان برنامه ریزی نداریم!
بندگی کردن برای حضرت حق نیاز به برنامه ریزی دارد. باید آگاهانه و با برنامه‌ی قبلی عبد بود و بندگی کرد. نمی‌توان بدون داشتن نقشه‌ی راهی دقیق و از پیش تعیین شده به مقامات بالا رسید و سالک الی الله شد.
برنامه‌هایی چون اهل ذکر روزانه بودن؛ ارتباط و اشک روزانه بر مصائب أهل البیت (علیهم السلام) ؛ نجوای روزانه با صاحب العصر(عجل الله تعالی فرجه) سحرخیزی و خیز الی الله در سحرگاه با صلاة اللیل؛ مراقبه‌ی روزانه بر اعمال و افکار و احساسات و محاسبه‌ی شبانه بر آنچه گذشت؛ دستگیری از برادران ایمانی؛ انجام وظایف و مسولیت‌های خطیر اجتماعی؛ کسب رزق حلال و خدمت به خلق خدا را می‌توان سرخط هایی برای این برنامه‌ی بندگی دانست.
اما اگر این برنامه ها در زندگی روزمره جای نگرفت؛ یک وقت انسان متوجه می‌شود که برنامه‌هایی دیگر نظیر سبقت در دنیاخواهی؛ غفلت از عبادت؛ مشغولیت به لهو ولعب های ناسوتی و مستغرق در امیال شهوانی بودن جای برنامه‌ی بندگی را گرفته و اینجاست که صعود انسانیت ملکوتی انسان به نزول حیوانیت ناسوتی وی تبدیل گشته و خسرالدنیا و الآخره خواهد بود و پناه بر خدا از رهاشدگی و روزمرگی و بی برنامگی در عبودیت و بندگی...
و اما چه زیبا گفت صاحب سخنی در ارزش صلاة اللیل به عنوان نقطه‌ی آغاز برنامه ی بندگی：
پرده شب کو لباس هر تنست
پرده شب عارفان را ماءمن است
بر محب محبوب شب سامان دهد
بر بشیر لیل عاشق جان دهد
شب در آمد مژده باد اى عاشقان
شد چراغان چرخ بهر سالکان
بهر هر شب زنده دارى از فلک
در دعا و ناله جمعى از ملک
هان بدان شب چیست اى مست غرور
شب بود بر عارفان دار السرور
شب در آمد دیده ها در خواب شد
مرد چشم عارفان غرقاب شد
چشم خون آلوده شد لبریز خون
آه آتشبار مى آید برون
عارفان را خواب مى باشد حرام
دیده احباب بالله لاینام
بسیار مفید ، فعالیتتون رو بیشتر بکنید لطفا
موفق باشید